Izomeria optyczna - rodzaj
izomerii konfiguracyjnej, która polega na występowaniu
związków chemicznych w dwóch postaciach wykazujących przeciwną
aktywność optyczną. Pary takich
izomerów nazywa się
enancjomerami, a ich istnienie jest związane z cechą związków chemicznych zwaną
chiralnością. Enancjomery danego związku stanowią swoje wzajemnie nienakładalne odbicia lustrzane. Czasami do izomerów optycznych zalicza się również
diastereoizomery, które nie są jednak swoimi odbiciami lustrzanymi. Niektóre
cząsteczki chemiczne, mimo że posiadają taką samą liczbę tych samych atomów powiązanych tymi samymi wiązaniami chemicznymi, różnią się między sobą drobnymi szczegółami budowy przestrzennej. Zjawisko to jest nazywane izomerią optyczną - gdyż znaczna liczba takich izomerów, mimo że strukturalnie identyczna, skręca
światło spolaryzowane w przeciwnych kierunkach, a także w niektórych przypadkach tworzy
enancjomorficzne kryształy (mające się do siebie tak, jak wzajemne odbicia lustrzane). W trakcie wieloletnich badań okazało się także, że takie izomery wykazują często diametralnie różną aktywność biologiczną.
