Setningen er den minste grammatiske enhet. På norsk skal den normalt minst ha et verbal og et subjekt, altså en handling og noe som utfører handlingen.

Setning er ei språkleg ytring som følger grammatikalske reglar og kan stå åleine. Ein setning består typisk av minst eit verb, og i språk som krev det, også eit subjekt. Ulike setningar blir ofte skilde frå kvarandre gjennom pausar i tale og teikn og/eller mellomrom i skrift. I skrift med latinske bokstavar markerer ein byrjinga av ein setning med stor bokstav og slutten med eit skiljeteikn, som punktum.

Setningen er den minste grammatiske enhet. På norsk skal den normalt minst ha et verbal og et subjekt, altså en handling og noe som utfører handlingen.

Setning er ei språkleg ytring som følger grammatikalske reglar og kan stå åleine. Ein setning består typisk av minst eit verb, og i språk som krev det, også eit subjekt. Ulike setningar blir ofte skilde frå kvarandre gjennom pausar i tale og teikn og/eller mellomrom i skrift. I skrift med latinske bokstavar markerer ein byrjinga av ein setning med stor bokstav og slutten med eit skiljeteikn, som punktum.