Ang mga banal na kapalaran (Ingles: mga beatitude, mula sa Lating beatus, may ibig sabihing "pinagpala" o "maligaya"), tinatawag rin bilang mga kaginghawahan at mga luwalhati o mga kaluwalhatian, ay tumutukoy sa mga kataas-taasan at kabanal-banalang mga tuwa o kaligayahan ipinahayag at ipinangaral ni Hesukristo ukol sa kung sino ang mga taong matatawag na mapapalad at mga pinagpala. Matatagpuan ang mga taludtod na nagbubunyag ng mga kaginghawahang ito sa Bagong Tipan ng Bibliya, sa Pangaral ni Hesus sa Bundok, Ang Pangangaral sa Bundok, o Ang Sermon sa Bundok ng Ebanghelyo ni Mateo (Mateo 5:3-12, isang bahaging pinamagatang "Mga Mapapalad") at sa Ebanghelyo ni Lukas (Lukas 6:20-26, isang bahaging pinamagatang "Ang Mapalad at ang Kahabag-habag").

Ang mga banal na kapalaran (Ingles: mga beatitude, mula sa Lating beatus, may ibig sabihing "pinagpala" o "maligaya"), tinatawag rin bilang mga kaginghawahan at mga luwalhati o mga kaluwalhatian, ay tumutukoy sa mga kataas-taasan at kabanal-banalang mga tuwa o kaligayahan ipinahayag at ipinangaral ni Hesukristo ukol sa kung sino ang mga taong matatawag na mapapalad at mga pinagpala. Matatagpuan ang mga taludtod na nagbubunyag ng mga kaginghawahang ito sa Bagong Tipan ng Bibliya, sa Pangaral ni Hesus sa Bundok, Ang Pangangaral sa Bundok, o Ang Sermon sa Bundok ng Ebanghelyo ni Mateo (Mateo 5:3-12, isang bahaging pinamagatang "Mga Mapapalad") at sa Ebanghelyo ni Lukas (Lukas 6:20-26, isang bahaging pinamagatang "Ang Mapalad at ang Kahabag-habag").