Alkymi er en middelaldersk betegnelse for kjemi (det er sammensatt av arabisk «al-» = den, det (bestemt artikkel) og gresk «chymeia» = kjemi), ofte blandet sammen med magiske forestillinger, jakten på de vises sten, som skulle kunne brukes til å omdanne metaller til gull, samt gjøre en udødelig. Realiteten er at mange av middelalderens alkymister var seriøst arbeidende kjemikere. De var henvist til å arbeide ut fra den religiøse og magiske forståelsesramme som var gjeldende i samtiden, og de måtte bygge på den sum av faktisk viten som var tilgjengelig. Alkymien var en holistisk åndsretning, hvor argumentasjon og bevisførsel kom an på evnen til å påvise sammenhenger mellom de kjemiske stoffer og for eksempel de fire temperamenter, de fire elementer, kosmologien og gudstroen. På 1700-tallet utgav Johann Becker Physica subterranea, et upåklagelig verk om mineralogi - samtidig som han arbeidet med å finne en metode til å kunne gjøre seg selv usynlig.

Alkymi (eller alkemi) er en tidlig videnskabelig og filosofisk praksis, der kombinerer kemi, metallurgi, fysik, medicin, astrologi, semiotik, mystik og kunst. Alkymi blev praktiseret i mange tidlige kulturer som i Egypten, Indien, Kina, Illyrien, Romerriget, i den muslimske kultur og – nok mest kendt – i Europa fra middelalderen op til det 19. århundrede i et kompleks netværk af skoler og filosofiske systemer, der strækker sig over mere end 2500 år.

Alkymi (arabisk: Al Kemi=kemin) er ei nemning på ein vitskap i eldre tid, ein protovitskap. Vitskapen om kjemi har vakse fram frå alkymien. Ein person som heldt på med alkymi vart gjerne kalla alkymist. Ein alkymist blanda ulike stoff og utsette dei for varme og anna påverknad for å prøva å laga verdfulle ting som til dømes gull.

Alkymi er en middelaldersk betegnelse for kjemi (det er sammensatt av arabisk «al-» = den, det (bestemt artikkel) og gresk «chymeia» = kjemi), ofte blandet sammen med magiske forestillinger, jakten på de vises sten, som skulle kunne brukes til å omdanne metaller til gull, samt gjøre en udødelig. Realiteten er at mange av middelalderens alkymister var seriøst arbeidende kjemikere. De var henvist til å arbeide ut fra den religiøse og magiske forståelsesramme som var gjeldende i samtiden, og de måtte bygge på den sum av faktisk viten som var tilgjengelig. Alkymien var en holistisk åndsretning, hvor argumentasjon og bevisførsel kom an på evnen til å påvise sammenhenger mellom de kjemiske stoffer og for eksempel de fire temperamenter, de fire elementer, kosmologien og gudstroen. På 1700-tallet utgav Johann Becker Physica subterranea, et upåklagelig verk om mineralogi - samtidig som han arbeidet med å finne en metode til å kunne gjøre seg selv usynlig.

Alkymi (eller alkemi) er en tidlig videnskabelig og filosofisk praksis, der kombinerer kemi, metallurgi, fysik, medicin, astrologi, semiotik, mystik og kunst. Alkymi blev praktiseret i mange tidlige kulturer som i Egypten, Indien, Kina, Illyrien, Romerriget, i den muslimske kultur og – nok mest kendt – i Europa fra middelalderen op til det 19. århundrede i et kompleks netværk af skoler og filosofiske systemer, der strækker sig over mere end 2500 år.

Alkymi (arabisk: Al Kemi=kemin) er ei nemning på ein vitskap i eldre tid, ein protovitskap. Vitskapen om kjemi har vakse fram frå alkymien. Ein person som heldt på med alkymi vart gjerne kalla alkymist. Ein alkymist blanda ulike stoff og utsette dei for varme og anna påverknad for å prøva å laga verdfulle ting som til dømes gull.