Wüstung is de
Duitse benaming voor een verlaten dorp of voormalig gebied met een economische activiteit (landbouw (
flurwüstung), handwerken of industrie) die vóór de
Nieuwe Tijd (ca. 1500) werd opgegeven, maar waaraan nog
veldnamen,
resten in de bodem of
mondelinge overleveringen herinneren. Kastelen, ruïnes en andere losstaande archeologische monumenten worden niet beschouwd als wüstungen, evenmin als nederzettingen die reeds in de
prehistorie werden opgegeven en waarover dus geen
geschiedkundige bronnen zijn overgeleverd. De benaming wordt echter soms wel voor nederzettingen gebruikt die in de Nieuwe Tijd verdwenen, zoals het vroegere Eifeldorp Wollseifen.