Pelazgowie (gr. Pelasgoí) – neolityczne plemię zamieszkujące Tesalię przed przybyciem na płw. Peloponez Greków w II tys. p.n.e.; z czasem w historiografii greckiej pojawiła się tendencja do określania tym mianem również innych autochtonicznych mieszkańców Peloponezu i sąsiednich wysp, jak Karyjczycy i Lelegowie. Głównym miastem Pelazgów była Larisa. Uważa się ich ponadto za założycieli ośrodków miejskich w Atenach, Argos i Koryncie. Niektórzy greccy autorzy wspominają też o Pelazgach zamieszkujących Epir, Lesbos i wybrzeże Azji Mniejszej.

Pelazgowie (gr. Pelasgoí) – neolityczne plemię zamieszkujące Tesalię przed przybyciem na płw. Peloponez Greków w II tys. p.n.e.; z czasem w historiografii greckiej pojawiła się tendencja do określania tym mianem również innych autochtonicznych mieszkańców Peloponezu i sąsiednich wysp, jak Karyjczycy i Lelegowie. Głównym miastem Pelazgów była Larisa. Uważa się ich ponadto za założycieli ośrodków miejskich w Atenach, Argos i Koryncie. Niektórzy greccy autorzy wspominają też o Pelazgach zamieszkujących Epir, Lesbos i wybrzeże Azji Mniejszej.