(1) Leukotriënen (enkelvoud leukotrieen) zijn
lipides met een
hormoon-achtige functie, zij spelen onder andere een rol in
allergieën. De stoffen zijn voor het eerst in 1979 eenduidig beschreven door de Zweedse chemicus
Bengt Samuelsson, die ze aangetrof in
leukocyten, waar ze het eerste deel van hun naam aan danken. Het tweede deel van hun naam is afgeleid van het
geconjugeerde triëensysteem dat kenmerkend is voor deze groep verbindingen. In het UV-spectrum van deze stoffen is het absorbtiespectrum van dirt triëensysteem duidelijk aanwezig. De toevoeging "4" wijst op het totaal aantal dubbele bindingen. Leukotriënen zijn ook beschreven met 3 of 5 dubbele bindingen.
Biochemisch worden de stoffen tot de
eicosanoïdes gerekend, derivaten van
arachidonzuur, dat wel al de vier onverzadigingen bevat, maar nog niet de conjugatie. De structuurformule hiernaast is die van
Leuko
triëen
A4, LTA
4. Opvallend zijn de vier dubbele bindingen, waarvan er drie
geconjugeerd zijn, een algemeen kenmerk van de leukotriënen. enzymatische in de andere LT's omgezet. Leukotriënen worden als signaalmoleculen zowel intracellulair (autocriene signalering) als intercellulair (paracriene signalering ingezet. Zij vervullen dan een rol in de regeling van
immuunreacties. Het vrijmaken van leukotriënen door cellen gaat doorgaans gepaard met gelijktijdige afgifte van
histamine.